Πρέπει να είμαι ο μοναδικός έλλην μπλόγκερ που δεν έχει γράψει το δικό του δριμύ κατηγορώ, την δική του εξιστόρηση του μήνα που πέρασε, όλο γλαφυρές εκφράσεις με πολυσύλλαβες περιγραφές για τις φωτιές.
Σας αφιερώνω το τραγουδάκι, λίγο πριν κλείσουμε για διακοπές.
Πρόκειται για ένα από τα πιο special τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ μου, ενός γκρουπ απο τo Brisbane, Australia που λέγονται george. Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω πουθενά το CD τους, κρίμα. Η κοπέλα λέγεται Kate Noonan και δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια λέξη ή και φράση που να μπορεί να περιγράψει την φωνή της. Νομίζω οτι θα σας αρέσει.
Μια φορά κι έναν καιρό, μια κάποια very special ψυχή με τραβολογούσε [disclaimer:με την καλή έννοια] σε ένα μεγάλο event που διοργάνωνε η ΚΝΕ, στο Πεδίο του Άρεως νομίζω ήταν; Μπορεί να κάνω και λάθος. Τέλος πάντων, εγώ με ΚΝΕ και τέτοια δεν έχω καμμία σχέση, βασικά δεν ασχολούμαι καθόλου με την πολιτική, δεν έχω ψηφίσει ποτέ στην ζωή μου. Ούτε και η κοπέλα ήταν (είναι) της ΚΝΕ. Η ατραξιόν ήταν ένα συγκρότημα που είχαν φέρει, τους οποίους εγώ δεν ήξερα, αλλά ευτυχώς έμαθα. Να φύγει το βίντεο, παρακαλώ.
Τρυπώσαμε έτσι στην χώρα των αξύριστων, μακρυμάλληδων, με στρογγυλά γυαλάκια, περίεργα πλεκτά καπελάκια, κολιέδες με χάντρες και άπειρες μπλούζες-τσε. Πολύς κόσμος, χαμός παιδιά, εμείς τρυπώσαμε τσάμπα. Είχε και είσοδο, 4-5 ευρώ θα ήταν, αλλά μην τρελαθούμε, σιγά μην δώσουμε και λεφτά στην ΚΝΕ, νο οφένς. Δεν λέω, είχαν κάτι ωραία stands που και που, με καλλιτεχνικές/φιλοσοφικές ανησυχίες, αποκόμματα, εργαστήρια χειροτεχνίας, ψητά καλαμπόκια και αρκετή κόκα (κόλα) και διάφορα άλλα. Και καλό είναι να μην καταδικάζουμε πριν ακούσουμε, να είμαστε ανοικτοί σε μηνύματα και τα λοιπά, αλλά πραγματικά, δεν νομίζω οτι θα πήγαινα ποτέ σε τέτοια εκδήλωση αν δεν υπήρχε το θέμα του θέματος. Ε, για να μην πολυλογώ, βγήκαν και οι Puressence οι οποίοι τελικά μου άρεσαν αρκετά, αποτέλεσαν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη/ανακάλυψη για μένα, οπότε άξιζε τον κόπο η όλη μανούβρα.
Αν σας άρεσε, google/torrent/youtube it... puressence λέγονται, έξω δεν τους ξέρει κανείς, αλλά στην Ελλάδα μας έχουν ένα κοινό. Ψάξτε το Mr.Brown, India, How does it feel. Δεν θα τρελαθούμε κιόλας, απλά είναι ένα ευχάριστο άκουσμα. Και σίγουρα, αξιοπρεπέστατη δικαιολογία για ποστ :)